Ómæld ánægja

Eins og öllum má ljóst vera stefnir í verðhrun á fasteignamarkaði.  Viðbúið er að þeir sem búa í eigin húsnæði munu margir hverjir reyna að sitja af sér lækkunarferlið enda flestir sem skipta upp á við og því betra að bíða þar til botninum er náð auk þess sem mikil verðbólga snarhækkar ný lán.

Einn hópur seljenda mun þó ugglaust verða fyrstur til að lækka eignir til sölu, nefnilega byggingaverktakar sem flestir eru með áhvílandi byggingalán á eignum sínum og horfa upp á eigið fé étast hratt upp.

Allir aðrir en fasteingasalar og verktakar bíða spenntir eftir væntanlegum verðlækkunum í þeirri von að loksins muni fasteignamarkaðurinn draga niður verðbólgu sem yrði viðsnúningur því fasteignir hafa hingað til drifið áfram hækkun vísitölu neysluverðs.

Því miður verður víst einhver bið á því til einföldunar (fyrir starfsfólk stofnunarinnar) mælir Hagstofan eingöngu verðbreytingar sem verða á áður seldu húsnæði og mælir því ekki þá ánægjulegu breytingu sem verður á fasteignaverði nema seint og um síðir.

Því má svo bæta við að nánast engin gæðaleiðrétting hefur átt sér stað í útreikningum hagstofunnar undanfarin ár en eins og flestir vita hefur hlutfall vandaðri húsa snaraukist hér á landi undanfarin ár með þeim afleiðingum að hækkun fasteigna og þar með VNV verið stórlega ofmetin.

Víða erlendis er verðbólgumæling gróflega fölsuð niður á við og þá sér í lagi í Bandaríkjunum enda er ríkissjóður þar í landi stærsti skuldarinn á vertryggðum skuldabréfum og hefur því augljósa hagsmuni af lágri verðbólgu.  Hér á landi er þessu öfugt farið því ríkissjóður skuldar lítið verðtryggt sem útskýrir kanski þá sjálfseyðingarhvöt sem ríkir hér í verðbólgumælingum og baráttuaðferðum við verðbólgu.