Gott til þess að hugsa að hægri menn kunni vel með almannafé að fara, eða eigum við kanski frekar að segja lánsfé!

Nú er bara að sýna "skilning" á mikilvægi þess að áhugamenn um snjó fái vatnsbyssur í Bláfjöll og um að gera að taka bara 400 milljónir að láni fyrir því eins og öðru sem borgin framkvæmir.

	Mest-húsið nýtt sem íþróttahús
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Paul McCully hjá Pimco skrifar athyglisverða pistla sem telja má víst að allir lesa sem á annað borð fjalla um hagmál í USA.  McCully segir að hagfræðingar ættu í aðgerðum sínum að hugsa eins og læknar og forðast fyrir alla muni að lækning verði sjúklingnum hættuleg.

McCulley telur að verðbólguskot í skuldsettu hagkerfi sé ákjósanlegra heldur en hrun eignamarkaða.  Ísland er skuldsettasta hagkerfi á meðal OECD ríkja og státar af fjórföldu heimsmeti í viðskiptahalla fjögur ár í röð.

Verðbólga hér á landi er nú svokölluð framleiðsluverðbólga af völdum hrávöruverðshækkana auk leiðréttingar á allt of hátt skráðu gengi.  Allir ættu að geta séð að háir stýrivextir hafa engin áhrif á þessa þætti og því ætti að lækka vexti hér mikið og hratt.

To be sure, the Fed must be aware of the dreaded second and third round effects, constantly checking to make sure that real wages and real profits are being eroded by the aberrantly high headline inflation. But, assuming the evidence supports that thesis, as the following graph displays, it would be an absolute folly for the Fed – or any central bank in similar circumstances – to hike interest rates in an attempt to make the negative terms of trade shock go away. By definition, it can't. And if it tries, it will create an even bigger mess. In this case, the motto of a central bank should be the same as that of a physician: first, do no harm. 

Greinina má lesa í heild hér: http://www.pimco.com/LeftNav/Featured+Market+Commentary/FF/2008/Global+Central+Bank+Focus+McCulley+A+Kind+Word+for+Inflation.htm

Caroline Baum er ágætur pistlahöfundur á Bloomberg og skrifa pistil um væntingar markaðsaðila um vaxtahækkun vegna sívaxandi verðbólgu og kemst að eftirfarandi niðurstöðu í pistli í dag: 

The Fed is in no position to raise interest rates. The U.S. economy is in or close to recession. Americans are losing their jobs, their homes, their wealth and their confidence.

Vestan hafs notast menn við tvenns konar verðbólgumælingu, core inflation og headline inflation.  Seðlabankinn skiljanlega horfir eingöngu til kjarnavísitölunnar sem undanskilur sveiflukenndu liðina orku og matvæli.  Ástæðan er einfaldlega sú að auk þess að sveiflast meira en aðrir liðir að þá hafa stýrivextir lítið um heimsmarkaðsverð á orku að segja.

Þrátt fyrir að hagstofan í Bandaríkjunum falsi verðbólgutölur gróflega (a.m.k.1%) að flestra mati, er nú svo komið að vextir eru neikvæðir.

Sem betur fer geta menn huggað sig við að til skuli vera seðlabanki hér á landi sem telur sig umkomin þess að ná niður hrávöruverði í heiminum með því að styrkja gengi gjaldmiðils og drepa niður útflutningsatvinnuvegi.

Árni Matthías núverandi fjármálaráðherra fylgir eftir forsætisráðherra í sálgæslu sem hlýtur að vera markmiðið með fullyrðingu hans í dag þess efnis að  ".....staða peningamála hafi batnað hér síðustu vikur einkum þó hjá bönkunum".  Þannig fengust í dag skuldabréf á íslenska banka með gjalddaga 2010 á 900 punktum  ofan á Libor.

Jafnframt er einstaklega pínlegt fyrir Árna Matthías að hafa ekki haft af því fregnir í dag að tryggingariðgjald á skuldir Íslenskra banka stefnir nú hraðbyr í fyrri hæðir.

Báðir standa ráðherrarnir í þeirri trú að spádómar þeirra um gengi og vaxtahorfur hafi vægi á fjármálamörkuðum þrátt fyrir að aldrei hafi þeirra spár ræst hingað til enda orð þeirra hlaðin verðbólgu og hafa því lítið verðgildi rétt eins og gjaldmiðillinn sem þeir reyna að verja.